W jednym z rumuńskich miast została przeprowadzona akcja - wszyscy czytający w komunikacji publicznej mogli podróżować za darmo. Taki oto nius usłyszałam w radiu, jadąc do pracy.
Pan redaktor prowadzący próbował od razu przenieść to na grunt nasz rodzimy i zastanawiał się jakby coś takiego mogło się sprawdzić w Polsce.
Oczami wyobraźni zobaczyłam to poruszenie w tramwaju i nerwowe wyciąganie "dyżurnych" książek z reklamówek, plecaków i toreb w momencie wejścia kanara :) Myślę, że wydania kieszonkowe by się świetnie sprzedawały. Właśnie, a darmowa komunikacja byłaby od jakiego limitu stron? No bo, czy czytając chudego Małego Księcia, który z łatwością się zmieści do torebki, mielibyśmy te same uprawnienia, co na przykład ci dźwigający w torbie Lód Dukaja? Może na cienkie książki tylko bilety ulgowe, a na grube całkowicie za darmo? I jak odróżnić czytających od wyłudzających darmowy przejazd? Kanar odpytujący z lektury? A jaka piękna historia miłosna mogłaby się zdarzyć. On miał książkę zapasową, ona swojej zapomniała.
Do wypowiedzenia się w temacie została również zaproszona blogerka od książek. Niestety nazwiska nie zapamiętałam, nazwa bloga nie padła. Pani przekonywała, że nawet ci nie czytający, jakby jeździli z książka, to w końcu by do niej zajrzeli, chociażby z nudy, czy ciekawości. A potem by wpadli, jak śliwka w kompot. Być może.
Nawet byłabym skłonna przyznać pani rację :) Ale oburzyła mnie dalsza część jej wypowiedzi. Otóż pani została przedstawiona jako uważna obserwatorka czytelników w komunikacji. Skategoryzowała ich nawet i przydzieliła "odpowiednie" przydomki (nie bijcie nie pamiętam). Dziwiąc się przy tym np, że pan w dresie czyta tomiszcze filozoficzne. I wytknęła ludziom, że owijają książki w gazety oraz papier zakładając, że są wstydliwi i pragną ukryć co czytają, gdyż się tego wstydzą! Po czym dodała, że niektórzy nie owijają i się nie wstydzą, chociaż powinni.
I tu mną zatrzęsło. Pierwsze co przyszło mi do głowy z tym owijaniem książek, to pewnie, żeby się nie zniszczyły w trakcie podróży. Po drugie, co to znaczy, że niektórzy powinni się wstydzić tego, co czytają?! Daj pani spokój, nie ważne co, ważne, że czytają. Niech każdy czyta sobie co chce.
dla mordobooków link : https://www.facebook.com/bomadalekododomu
Jeśli nie lubisz książek, to możesz nie zrozumieć potrzeby podglądania, co czytają inni. To tak, jak idziesz pierwszy raz w odwiedziny i po przywitaniu się z gospodarzami rozbieganym wzrokiem szukasz półki z książkami. Jak jest, chociażby z zestawem wydawnictw kucharskich, to oddychasz z ulgą, wyciągasz suwenira* z torby i zrelaksowany rozsiadasz się na kanapie. Jak nic takiego nie ma, to całą wizytę kręcisz się niespokojnie zaglądając po kątach, bo może gdzieś za firanką** są upchane jakieś egzemplarze, albo w kanapie**. W końcu chwytasz się ostatniej deski ratunku i pytasz skromnie o drogę do klopa, bo jak nie tam, to już nigdzie.
A tak na marginesie.
To ostatnio ograniczam radio. Telewizję odstawiłam już dawno, ale powoli i radio drażni mnie coraz bardziej. Jeden program katuje nas infantylnymi tematami i niby muzyką, drugi byłby całkiem przyjemny, gdyby nie to, że nie zawsze mam ochotę na koncerty fortepianowe, a słuchając trzeciego mam wrażenie, że nadął się jak balonik i zaraz wyleci do stratosfery unoszony swoją inteligencką zajebistością. W lokalnym czasem coś znajdę, ale i tak za dużo w nim jedynie słusznych osądów trzymających się blisko lokalnych działaczy. A komercyjnych to już w ogóle nie tykam. Zostaje jeszcze TO radio o którym mówi się Jedyne Słuszne i którego słuchałam, chcąc nie chcą, przez trzy lata śpiąc na materacu z uchem przy podłodze. Ale wiecie co, czasem są tam ciekawe dyskusje.
A poza tym z radiem, jak z książkami, niech każdy słucha tego co mu odpowiada :)
* kwiaty/czekoladki/ciasteczka/dobre wino (zazwyczaj jest to Carlo Rossi - WTF? ;)
**oba przypadki widziałam na własne oczy, ale książki za zasłonkami i w kanapie, to ostateczność w małometrażowym mieszkaniu, gdy już nigdzie więcej nie da się ich upchnąć.
Ale, ostatecznie, taka akcja odbyła się we Wrocławiu w czasie wakacji? Tylko, z niezrozumiałych dla mnie względów, wykluczono czytaczy ebooków!
OdpowiedzUsuńPani blogerka musi być z tych, którzy nie wiedzą, że ksiązki się szanuje, czyli stara się nie niszczyć, czyli - chroni przeróżnymi okładkami:) I może ona z tych, co lubia się popisywać?
Na marginesie;
telewizję oglądam, kiedy już nie mam nic innego do roboty, np. chorując i spędzając dzień w łózku, jak teraz;(
A radia? Kiedyś, kiedyś, namietnie, teraz w ogóle, natomiast uzalezniłam sie niemal od audiobooków;) Zasypiam słuchając, w nocy sie budzę, żeby wyłączyc, potem nastepnego dnia szukam, przy którym rozdziale zasnęłam, i tak w kółko...Ostatnio przy kapitalnych gawędach B.Fabiani o sztuce - polecam, jesli nie znasz:)
O tak, ebooki to genialny wynalazek :) Przesłuchałam tak ostatnio kilka powieści Balzaka i parę innych rzeczy (stąd:https://wolnelektury.pl/katalog/audiobooki/) - zaleta pracy w której można się odciąć od pozostałych współpracowników i "zaszyć" we własnym projekcie.
UsuńChociaż słuchając Lesia Chmielewskiej pracować się nie da, człowiek cały się trzęsie ze śmiechu :)
Gawędy o sztuce, to coś dla mnie :) właśnie ostatnio myślałam o odświeżeniu sobie wiedzy z historii sztuki, gdyż łapię się na tym, że mi umykają podstawowe informacje.
Życzę szybkiego powrotu do zdrowia!